Waarom Sinterklaas niet in Australië komt...

Harrie gaat met al zijn innerlijke Harries binnenkort naar Australië  Dat zorgt voor veel onrust en opwinding in Harrieland, want alle Harrie onderdelen bereiden zich daar op hun eigen manier op voor.

Op dit moment draaien er in de bioscoop maar liefst twee Sinterklaas films.
Omdat Kleine Harrie dit heel erg leuk vindt, werd besloten om in ieder geval één van deze films te gaan kijken. Immers, als we aan de andere kant van de aardbol zitten, wordt dat lastig, want daar komt Sinterklaas niet.

Harrie houdt iedere dag een spreekuur voor zijn stemmen. Maar omdat Kleine Harrie daar niet zo goed aan mee kan doen, heeft hij zijn eigen half uurtje, waarin hij mag vertellen en waarin er Kleine Harrie dingen gedaan worden.

Na het zien van de Sinterklaas film, wilde Kleine Harrie het dan ook hebben over 'waarom Sinterklaas niet in Australië was'.

Harrie was erg nieuwsgierig en liet Kleine Harrie vertellen. Zijn verbazing steeg met de minuut...
Er waren een heleboel redenen....

Sinterklaas heeft een paard en niet-Australische dieren mogen niet het land in.
Sinterklaas komt werken in Australië en hij heeft niet een goed 'viesding' (= visum) en dan mag je er niet in.
Zwarte Piet heeft allemaal snoepjes en "da mag ook nie"  Australië in en die heeft ook niet het goede 'viesding'.
En Sinterklaas kan niet op een kangaroe de cadeautjes brengen, want als die springt dan vallen alle cadeautjes stuk en wordt Sinterklaas misselijk.
En een kwallenbeer (= koala) die is lui en slaapt de hele dag, dus die kan ook niet meehelpen met Sinterklaas.

En daarom komt Sinterklaas dus niet naar Australië.
T'is maar dat u het weet!

ps: Harrie kan niet aan de indruk ontkomen dat Puber Harrie jr en Puber Harrie sr enige hand hebben gehad in de afgelegde verklaring....

mobiele flitspaal fantasieën....

Af en toe rijdt Harrie met zijn autootje over de snelweg door het land.
Heel af en toe ziet hij dan ineens een mobiele flitser staan.
Dat is vast niet de bedoeling, dat Harrie die dingen ziet, maar hij ziet ze soms toch.

Daar staat dan zo'n prachtige 'tripod' (statief) met een hele ingewikkelde en mooi ogende camera, die eigenlijk hele vervelende dingen doet, namelijk mensen die meegaan met het tempo van de huidige maatschappij (te snel dus) op de bon slingeren!

En hoewel Harrie het flitsding wel ziet, heeft hij nog nooit de bijbehorende eigenaar ergens in de buurt gezien, hoewel die er vast wel ergens zal zijn.

De laatste paar keer dat Harrie zo'n mobiele flitser zag, moest hij zich echt inhouden...
Allerlei wilde fantasieën borrelden in hem boven!

Eigenlijk zou Harrie het heel erg grappig vinden om, als het hem weer opnieuw overkomt, iets voor het flitsding te stoppen, het apparaat op te pakken en in zijn auto te gooien. Niet om te houden hoor, maar onder het mom van "gevonden voorwerpen". "Dit heeft iemand langs de openbare weg laten staan, zou toch zonde zijn als het gejat wordt, ik dacht: laat ik het meenemen en even bij het dichtstbijzijnde politie bureau inleveren."

Harrie ziet het helemaal voor zich! Aangezien hij nog nooit een agent in de buurt van zo'n ding heeft gezien, denkt hij dat het ook wel moet lukken..... Hij verkneukelt zich al bij de blikken van de agenten op het bureau...

Maar hij doet het toch maar niet, en bij het zien van zo'n mobiele flitser remt hij netjes af.

Maar wel met een hele grote glimlach op zijn gezicht!

Een intern grapje....

Het zal inmiddels geen geheim meer zijn.... In Harries hoofd woont zo'n beetje een hele familie.
Een hele club individuen van verschillende leeftijden met allemaal eigen karakters en eigen-aardigheden.
En soms ook on-aardigheden.

Er heerst in Harries hoofd zo een eigen systeem en hiërarchie in rangorde.
Maar als je ieder apart zou ondervragen dan zijn ze natuurlijk allemaal stuk voor stuk de belangrijkste.
En gelijk hebben ze, want ze zijn allemaal, ieder op hun eigen manier ook heel belangrijk!

Goed, dat gezegd hebbende, wil Harrie het eens hebben over de jongste drie telgen in zijn hoofd.
Kleine Harrie (6), Puber Harrie jr (12) en Puber Harrie sr (16). (Vergis u niet, het zijn dan wel pubers, maar als u ze hoort lijken het de opa's van de Muppets wel!)

Net als in een 'normaal' gezin, kunnen ook de kinderen in Harrie's hoofd het niet altijd met elkaar vinden.
En zo was er een tijd lang een soort van pest hiërarchie.
Kleine Harrie werd gepest door Puber jr, Puber jr door Puber sr en Puber sr op zijn beurt weer door een aantal van de volwassen stemmen.

Maar sinds een tijdje is het pesten onder de jongste delegatie overgegaan op een soort van intern grapje.
En eigenlijk is het een beetje gemeen, maar het is ook wel weer heel schattig en tovert iedere avond opnieuw een glimlach op Harrie's gezicht...

Harrie, vertel nou!!!!!!! Nou goed...

Een tijdje terug, schreef Harrie al een stukje over Kleine Harrie, dat hij overtuigd was dat er een hond in de iPad woonde. Dat had iets te maken met een alarm dat iedere avond om 22u afgaat en dat klinkt als een blaffende hond.

De goedgelovigheid van Kleine Harrie bracht de Pubers op een "geniaal" idee. Ze hebben het 'bureaublad' van de iPad ingesteld op een plaatje van een hond en hebben Kleine Harrie verteld dat de blaffende Hond OK heet.

OK, zo vertelden ze Kleine Harrie, die gaat blaffen omdat hij graag zachtjes geklopt/geaaid wil worden, zodat hij kan gaan slapen.
Dus vanaf dat moment (Harrie kreeg dit verhaal natuurlijk zelf niet mee, hij kreeg het later, onder veel gelach en geproest van de twee te horen) stormde Kleine Harrie steeds naar de iPad als OK begon te blaffen al roepend 'Ik kom al OK, ik kom al, wacht even, ik kom je al aaien, rustig maar!'

Waar Harrie zich ook bevindt, wat hij ook aan het doen is, de iPad moet open en Kleine Harrie moet en zal OK 'aaien', want dan houdt OK op met blaffen en kan OK (maar ook Harrie) gaan slapen.....

En de Pubers, gniffelen nog elke avond....
En Harrie??? die doet met ze mee.....

Consternatie in het Harriehoofd...

Harrie zit in een vervangbus van de NS. Dit oponthoud was netjes aangekondigd dus hij heeft niks te klagen. Het is ook allemaal goed (bijna perfect zelfs) geregeld, dus ook daar valt niks over te klagen, dus Harrie verveelt zich een beetje... Niks te klagen, Harrie blijft een Hollander, wat moet hij dan toch doen met deze toch enigszins verloren tijd?

Hij luistert naar de nieuwsuitzending op de radio die de chauffeur even wat harder heeft gezet en hoort daar een zinnetje dat hem vervolgens niet meer los zal laten.... Harrie zegt er alvast bij dat hij het zinnetje misschien niet meer geheel juist reproduceert maar het stukje waar het om gaat zal hij onderstrepen, dat is zeker juist gereproduceerd!

 "De kleinzoon van Nelson Mandela heeft drie kinderen van Mandela twee jaar geleden ten onrechte laten herbegraven" .....

Uhm.... Tja, Harrie kan dat zinnetje niet meer uit zijn hoofd krijgen. Hij denkt in plaatjes en is een taalfreak en dat is in dit geval niet echt een lekkere combinatie...

Waarom ten onrechte? Wat was er ten onrechte aan? 

- Waren ze nog niet begraven (en konden ze zodoende dus nog niet herbegraven worden)? 

- Waren ze (erger nog) misschien nog niet eens dood? En hoe kun je iemand dan herbegraven als ze nog niet eerst begraven waren? Dan ben je eerder iemand levend aan het begraven?

- Of zouden ze bedoelen dat het toch niet zijn kinderen waren??

Harrie weet het niet, maar dankzij dat ene zinnetje was zijn treinreis zo voorbij en heeft hij zich geen seconde meer verveeld! 

Lang leve een Harrie hoofd!

Ps: Harrie heeft het nieuwsbericht inmiddels op internet gelezen hoor, dus hij hoeft de werkelijke uitleg niet meer te hebben, hij wilde gewoon even delen wat zo'n losse opmerking voor eigen leven gaat leiden in zijn hoofd....

Bureaucr-AAAHHH-tie

Harrie zit in een overgangsfase. Hij heeft ontslag genomen op zijn werk en gekozen voor zichzelf en zijn gezondheid. Dat betekent dat hij terug is gegaan naar zijn uitkeringssituatie en dat betekent weer dat hij er in inkomen een flink stuk op achteruit is gegaan.

Nu moeten er dus een aantal zaken geregeld worden, zodat Harrie weer normaal kan rondkomen. Dingen als huursubsidie moeten weer worden opgestart, maar ook verzekeringen e.d. moeten weer worden aangepast.

Harrie was via zijn werk collectief verzekerd voor ziektekosten, maar nu hij daar niet meer werkt, kan hij , zonder die korting, die verzekering niet meer betalen.

Nu mag je in ons land slechts in enkele uitzonderingsgevallen halverwege het jaar overstappen op een andere verzekeraar, en dit was zo'n uitzonderingsgeval. Fijn, dacht Harrie...

Oude verzekeraar X liet Harrie weten dat zijn collectieve verzekering omgezet werd in een individuele en dat hij 30 dagen de tijd had om een andere verzekeraar te zoeken.

Met wat hulp koos Harrie voor verzekeraar Y en meldde zich daar aan, dat leek geregeld.

Hij stuurde Oude verzekeraar X een kopie van zijn aanmelding en het verzoek tot uitschrijving.

Verzekeraar Y stuurde echter ineens een mail dat ze Harrie niet konden inschrijven zolang ze geen uitschrijving van verzekeraar X  hadden.

Een dag later viel er een brief van verzekeraar X in de bus dat ze Harrie niet konden uitschrijven als er geen nieuwe polis (dus inschrijving) van verzekeraar Y was. Kortom: probleem van het kastje en de muur en daar is Harrie niet zo goed in en heeft hij niet zoveel geduld voor.

Dus schakelde Harrie hulptroepen in die er voor hem achteraan gingen en toen schreef verzekeraar Y hem wel in, maar ze wilden wel graag nog een uitschrijving zien van verzekeraar X.

Harrie stuurde gauw een kopie van de inschrijving van Y op aan X maar.......

Hoorde niks meer....

Vandaag belde Harrie voor de zekerheid maar eens op naar X hoe het zat, want tja, volgende week zijn de 30 dagen om.

Nee, ze hadden geen kopie van de polis van Y ontvangen, ja inderdaad vreemd, ja heel vervelend, stuurt u het nog eens op?

Harrie heeft het nu gemaild en doet vanmiddag voor de zekerheid nog maar een kopie op papier op de post, maar hij wordt echt helemaal gek van dit soort bureaucr-AAAHHH- tie....

Of nee wacht.......dat was hij al......

Kleine Harrie weet het zeker!!!

Kleine Harrie is helemaal van streek, hij snapt er helemaal niks van!
En wij, de rest van de Harrie crew, laten het maar zo, want eigenlijk vinden we het wel grappig....

Harrie heeft al jaren slaap problemen en zoals dat zo vaak gaat met problemen, hield hij die voor een groot deel zelf in stand, of in ieder geval maakte hij het er zelf niet echt beter op.
Harrie ging namelijk pas rond middernacht naar bed (onder het mom 'ik kan toch niet slapen') maar voor hij daadwerkelijk 'mocht/kon' gaan slapen, 'moest' hij nog van alles doen van zichzelf. Zo moest hij minstens nog één hoofdstuk lezen, moest hij nog minstens één Sudoku oplossen, moest er nog een moord opgelost worden, een serie gekeken worden, een computerspelletje gespeeld enz. En voor Harrie het wist was het alweer een uur of vier en kwam buiten het leven alweer op gang en was hij alweer niet meer moe.

Dat hield hij altijd wel een paar weken vol, soms zelfs een paar maanden, maar gezond is toch echt anders en uiteindelijk besloot Harrie dat het anders moest.

Hij stelde voor zichzelf een bedtijd ritueel op. Als je baby's en kleine kinderen rustig en aan het slapen kun krijgen met een ritueel, dan moet dat met Harrie (die eigenlijk een groot kind is) toch ook lukken?

Goed, dus vanaf nu, gaat er om 22u een alarm af en moet Harrie afronden waar hij mee bezig is en richting zijn bed. Om 22.30u moet hij zich in zijn bed bevinden. Dan heeft hij vervolgens tot 23.55u de tijd om te doen wat hij normaal de hele nacht deed, dan gaat het volgende alarm en moe hij afsluiten. Om 24u moet het licht dan uit en gaat Harrie dan echt slapen.

Gek genoeg zijn Harries slaap problemen eigenlijk vrijwel verdwenen sinds hij zich hier aan houdt. Komen de problemen terug, dan moet hij zijn ritueel weer strakker ter hand nemen, want meestal betekent dit dat hij het ritueel heeft laten varen.

Maar waarom is Kleine Harrie dan van streek? Dat is simpel. Harrie heeft een iPad en in die iPad zit een wekker functie met allerlei geluiden. Het fijne is dat je de wekker zo vaak je wil in kunt stellen, op verschillende tijden, verschillende dagen enz. Één van de geluiden is dus een blaffende hond.

Het mag inmiddels bekend zijn, dat Kleine Harrie verzot is op honden. Iedere avond om 22u en om 23.55u klinkt er vanuit de iPad dan ook het luide geblaf van een hond. Kleine Harrie heeft het huis al afgezocht naar de hond en uiteindelijk ontdekt dat het geluid uit de iPad afkomstig was. Vervolgens heeft hij ook de iPad al meerdere keren aan een grondige inspectie onderworpen en hij kan maar tot één conclusie komen..... Maar dat weet hij dan ook héél zeker:

In de iPad woont een onzichtbare hond!!!

De dag dat mijn Papa Koning werd.

Ik weet het nog goed, het was in 2013 op 30 april,

Dat er iets gebeurde, eigenlijk tegen mij wil.

Het was de dag dat mijn papa koning werd.

De dag dat het ook voor mij gedaan was met de pret.

Natuurlijk wist ik best dat die dag ooit zou gaan komen,

Maar dat het zo snel zou zijn, daarvan had ik niet durven dromen.

Ik denk dat ik tot nu toe ook nog nooit zo goed snapte

Of het eigenlijk gewoon nog niet zo behapte.

Wat dit voor gevolgen zou hebben voor mij.

Maar nu ik dat wel snap, word ik niet echt blij.

Ik ben nu kroonprinses, naar men zegt een hele eer.

Maar ik gooi het liefst nu al het bijltje erbij neer.

Ik heb hier nooit om gevraagd en ook niet voor gekozen,

Het leven van een koning, koningin, prins en prinses gaat niet over rozen!

Toen ik nog klein was, leek het me het mooiste wat er was.

Maar nu, ben ik het liefste, als elk ander meisje in mijn klas.

Ik wil lekker buiten spelen, rennen, ravotten en met jongens dollen,

Belletje trekken, nog meer kattenkwaad  uithalen en door de modder rollen.

Maar mijn hele leven zijn alle ogen en lenzen al op mij en mijn zusjes gericht,

En doe ik eens een keertje gek, zie ik in een roddelblad meteen mijn eigen gezicht!

En nu papa koning is en ik de kroonprinses moet zijn,

Is de kans dat dit minder gaat worden erg klein.

Sterker nog, het gaat alleen maar erger worden vanaf dit moment!

Ik zweer je: wees blij dat je mij niet bent!

Vanaf nu moet ik een rolmodel zijn zegt mijn vader

En dat maakt me eigenlijk alleen nog maar kwader!

Ik wil gewoon zijn, rustig opgroeien en mijn eigen gang gaan

Dus ik heb besloten: iemand anders mag mijn toekomstige baan!

Maar ja, nu ben ik nog maar 9 jaar oud.

En er is niemand die met mijn wensen rekening houdt.

Dus wacht maar tot ik 18 word.

En me geheel op mijn eigen leven stort!

Was getekend,

Amalia,  Prinses van Oranje

sociale sector???

Harrie heeft een baan. Waar hij nu werkt, werkt hij al bijna anderhalf jaar, hoewel, eigenlijk is het iets meer dan twee en een half jaar inmiddels.

Van die twee en een half jaar, komt Harrie nu eigenlijk al bijna een jaar doodongelukkig thuis.

Hij doet bijna niks anders dan huilen zodra hij thuis komt, duikt bijna meteen zijn bed in als hij thuis komt en heeft nauwelijks zin of energie voor dingen die hij normaal gesproken erg leuk vond.

Harrie werkt in de zogenaamde 'sociale sector', maar hij gaat zich steeds meer afvragen wat er nou eigenlijk zo sociaal is aan de sociale sector, want hoe langer hij hier rondloopt, hoe meer hij het vergeet en hoe verdrietiger hij wordt.

Vandaag was weer eens zo'n dag waarop Harries geduld enorm op de proef gesteld werd. Harrie was de laatste op zijn verdieping van het kantoor. Tot 16.15u zou er een cursus plaatsvinden. Aangezien Harrie morgen zelf een cursus in dezelfde ruimte moet geven, had hij bedacht dat hij vandaag graag de ruimte al klaar wilde maken, zodat hij morgen niet zo vroeg aanwezig hoefde te zijn.

Toen de cursisten dus weg waren, liep Harrie dus gauw de cursusruimte in en hij begon bijna spontaan te huilen.  Het leek wel alsof er een bom ontploft was!!!

Harrie, die momenteel toch al niet zo goed is in angermanagement, keek om zich heen en werd echt mega kwaad!

Koffiekannen, gebruikte bekertjes, smerige servetten enz. stonden nog op de tafels. Tafels en stoelen stonden dwars door elkaar, er lag koffie, water, thee of andere ondefinieerbare vloeibare substanties over de tafels verspreid. Op de vloer lagen vertrapte stukjes brood en tomaat. De prullenbak schreeuwde dat hij pijn had omdat hij bijna uit zijn voegen barstte. En ook om de prullenbak heen lagen diverse objecten die er blijkbaar niet meer in pasten.

Harrie stond daar, de tranen (van woede) in zijn keel.

Hij had twee keuzes: de boel de boel laten, zich omdraaien en weglopen (en waarschijnlijk de volgende ochtend met die puinhoop geconfronteerd worden die hij dan alsnog zelf op kon ruimen)  of nu de boel opruimen en morgen rustig en minder gefrustreerd kunnen beginnen.

Hij koos voor het laatste (nadat hij een manager achter zijn bureau vandaan gesleept had om dit even te zien).

Maar toch.... Morgen gaat Harrie cursus geven aan hulpverleners, die waarschijnlijk weer gaan vertellen dat hun cliënten niet in beweging komen. Dat hun cliënten hun kamer niet opruimen, hun corvee niet doen.

Maar zeg nou zelf??? Hoe kun je nou van je cliënten verwachten/vragen dat zij hun kamer opruimen of hun corvee doen, als je je zelf als een varken gedraagt als je ergens te gast bent?

Wat nou sociale sector???

Harrie is het spoor een beetje bijster.

Fast, faster, fastest food!

Onlangs mocht Harrie met zijn adoptiegezin uit eten.
Omdat het gezin uit twee pubers bestaat en een uitgebreide maaltijd meestal niet aan hen besteed is, werd er besloten voor een bekend fastfood restaurant met een gele letter M.

Omdat de stad overbevolkt werd door dronken raar uitziende snuiters,
besloten we om de vestiging aan de rand van de stad te bezoeken,
naast het beruchte voetbalstadion.

In de auto vertelde puber nummer 1 Harrie over een automaat waar je kon bestellen en dat je dan binnen 30 seconden je maaltijd zou krijgen. Harrie hoorde hem aan en dacht zijn twee lintwormen inmiddels, uit pure hongerige wanhoop, aan zijn hersenen begonnen waren.

Maar toen we het restaurant binnenkwamen stonden daar inderdaad een aantal 'bestelautomaten'.
Enthousiast typten we onze wensen in, betaalden en er rolde een bonnetje uit.
We pakten het bonnetje en liepen vervolgens langs de mensenmassa's voor de kassa's langs.
Links van de enorme rijen was een aparte balie..... En guess what???

Daar stond onze bestelling gewoon op ons te wachten!
Fast, faster, fastest food! Zo wordt het restaurant met de M nog leuk.
Maar of de werknemers daar over een paar jaar ook nog zo over denken?

(Lekker niet overigens.)

Carnaval, een Duivels feest!!!

Het is weer zo ver. Het is weer carnaval.
Carnaval is niet Harries favoriete tijd van het jaar.
Hij snapt carnaval niet zo goed.
Hij hoort en ziet namelijk het hele jaar door rare dingen en wezens en krijgt dan te horen dat dat niet normaal is en dat hij 'mentaal uit balans' is.
Maar tijdens deze 3, 4 of 5 dagen (afhankelijk waar je bent en wanneer je begint) mag alles en is alles normaal.....

Harrie had dit jaar besloten zichzelf op te sluiten in zijn woning.
Hij had op zaterdag alle benodigde boodschappen in huis gehaald (essentieel want de lokale supermarkt gaat dinsdag pas weer een paar uurtjes open) en sloot zich daarna zoals met zichzelf afgesproken, op in zijn woning.
Hij keek films, speelde computerspelletjes, werkte aan vertalingen, las boeken en vermaakte zich prima.

Helaas voor Harrie moest hij maandag naar Meneer de Psychiater, die net als Harrie niet aan carnaval doet en gewoon werkt! En die zit, helaas voor Harrie, midden in het centrum.
Harrie moest dus de deur wel uit, of hij nu wilde of niet.

De hele dag was hij al opgefokt. Onderweg zag hij allerlei verklede mensen. Hij zag een olifant lopen, tot grote hilariteit van Kleine Harrie. Toen Harrie zijn auto geparkeerd had en over wilde steken richting het kantoor van Meneer de Psychiater, zag hij de Duivel op hem af komen lopen.

Nu heeft Harrie een verleden waarin de Duivel een belangrijke rol speelt en dat maakt Harrie van tijd tot tijd nog best kwetsbaar/bang. Deze confrontatie, was net iets te veel van het goede.....

Harrie bleef verstijfd midden op de weg staan, en kwam pas bij van het getoeter van een bus.....
en de Duivel???

Die was gevlogen!!!

Hoe Harrie de wereldproblemen oplost....

Al maanden had Harrie er last van! Al maanden zat hij zich spreekwoordelijk groen en geel te ergeren. Al maanden probeerde hij een oplossing voor zijn oh zo grote wereldprobleem te bedenken.
Hij verzon van alles: simpele dingen, ingewikkelde dingen, zelfs ingenieuze dingen. Maar het mocht niet baten. Harrie bleef letterlijk met het probleem zitten

Wat was er aan de hand hoort hij jullie vragen????? Wat was dit mega wereldprobleem dat Harrie had???

Dat zal hij u vertellen.....Zijn afstandsbediening van zijn 'decoder' deed het niet.
Dat wil zeggen, hij deed het wel, maar Harrie kreeg de batterijen er niet goed in. En als hij de baterijen er eindelijk in had, dan ging het klepje niet dicht. Of als hij het klepje bijna dicht had, dan besloot één van de batterijen (gewoon om Harrie te pesten) er gewoon weer terug uit te springen!
Gek werd Harrie ervan!!!! (of was hij dat nu al??)
Allerlei paranoïde ideëen schoten door zijn hoofd. Dit was een samenzwering het kon niet anders.

Harrie hoort u denken: is dit nu alles Harrie, was dit nou je grote wereldprobleem??
Ja, maar dan begrijpt u de omvang van het probleem niet!

Als Harrie de afstandsbediening niet aan de praat krijgt, kan hij dus niet zappen en dat betekent dat hij niets anders kan zien dan de hele dag rtl 4 want dat was blijkbaar de laatste zender die Harrie gekeken had vóór zijn batterijen het begaven. En zeg nou zelf, daar wordt geen mens vrolijker van, toch?

En als Harrie de knopjes niet kan bedienen, dan kan hij ook niet zijn opgenomen programma's van zijn harde schijf bekijken en eraf gooien, waardoor de schijf uiteraard overvol raakt en er geen nieuwe programma's meer bij konden komen. Kortom, Harrie ging zijn favoriete programma's missen!!!

Een Behulpzame Vriend, wilde Harrie wel proberen te helpen met zijn wereldprobleem, zo moeilijk kon het immers  toch niet zijn? Hij probeerde en probeerde, maar het lukte hem ook niet. "Heb je wel de goede maat batterijen Harrie?" Ja natuurlijk, Behulpzame Vriend, dat zie je toch zelf! Ze passen er toch in??? Ook Behulpzame Vriend had geen idee...

Harrie keek de laatste weken nauwelijks nog tv, zo zat was hij het! Maar hij besloot zichzelf maar voor de spreekwoordelijke leeuwen te werpen en stopte de afstandsbediening, de batterijen en het klepje in zijn zak en liep naar de plaatselijke elektronica zaak.

De man achter de balie, probeerde hetzelfde wat Harrie en Behulpzame Vriend al hadden geprobeerd, en vroeg toen: "Is het wel de goede maat?" Harrie antwoordde, opnieuw, "ja, want ze passen toch?" De man onderwierp het apparaat aan een nauwkeuriger onderzoek, en deed vervolgens hetzelfde met de batterijen en kwam toen tot de schokkende mededeling: "Je hebt het mis Harrie, het is de verkeerde maat."

Hij scheurde twee identiek lijkende batterijen uit de verpakking, stopte die met alle gemak van de wereld in het apparaat, deed de deksel erop, testte het apparaat uit en sindsdien zit Harrie weer heerlijk ongefrustreerd in zijn luie stoel voor de tv te hangen...

En zo, zo lost Harrie de wereldproblemen één voor één op.