24 februari 2014

Stil genieten... deel 2

Nadat meneer de bouwvakker de trein verlaten had en de trein weer verder sjokte, ging er ergens verderop een telefoon af. 

Inmiddels was het al een stukje rustiger geworden in de trein en helaas (maar ook weer niet) kun je alles dan nog net wat beter horen.

Een moeder dit keer die een dochter aan de lijn had.....
Een niet blije dochter, want zusje zat te klieren. 

'Geef Zus maar even dan..... Nee.... Geef Zus.... Nee....Geef je Zus NU!'

Even was het stil.

'Wat ben je nu weer uit aan het spoken?'
En er was duidelijk een opgewonden geratel hoorbaar aan de andere kant van de verbinding (en mevrouw zat een rij of drie van Harrie vandaan).

'En omdat ik anderhalf uur vertraging heb vanwege een stroomstoring vindt jij het nodig om je Zusje te gaan klieren? Daar hou je NU mee op hoor je, anders krijg je straks straf, hoor je me?..... Nee, niks ervan, je houdt daar NU twee op! anders krijg je straks straf!'

Harrie kon het niet helpen, hij lag helemaal in een deuk....

Dat was weer eens wat anders als het 'wacht maar tot je vader straks thuis komt!' dreigement van vroeger.... Dat maakte tenminste nog een beetje indruk als je oog in oog stond met die radeloze moeder.....

Maar een telefoon dreiging voor straf van een radeloze moeder die ver weg in een trein zat??? Pfffff...... 

Haha, daar moest zelfs Harrie heel hard om lachen!


20 februari 2014

Stil genieten...

Vandaag mocht Harrie weer een keer met de trein mee. Vanmorgen zat hij al vroeg in een hele volle spitstrein en vanavond was het niet veel beter. 

Uiteindelijk had hij een plekje weten te bemachtigen in een vijfzits bankje, samen met vier andere mensen. 

Harrie vindt mensen kijken erg leuk en tegenover hem zat en stoere bouwvakker in zijn vuile bouwvakkers outfit. Nu laat Harrie zich niet zomaar voor de gek houden, hij weet best dat er vaak achter zo'n stoer uiterlijk een klein hartje schuilt. 

Ineens grijpt de stoere bouwvak meneer naar zijn broekzak en haalt zijn telefoon er uit, maar dat zag Harrie niet. Hij keek pas op toen hij stoere bouwvakker 'dag poepie' hoorde zeggen. Harrie keek verward op, had deze stoere bouwvakker dat nou echt gezegd? 
Het antwoord was ja en al gauw bleek dat hij zijn kindje aan de lijn had die (on)geduldig bij de oppas zat te wachten tot papa haar kwam halen. Maar papa's bus was kapot en dus moest hij met de trein, dus ze moest maar alvast bedenken wat ze wilde eten.... Harrie dacht dat het antwoord op die vraag vast heel makkelijk zou zijn: pannenkoeken of frietjes, welk kind wil dat nu niet? Maar ineens hoorde hij: 'bloemkool, ja dat is goed, dat lust papa ook'. Harrie viel bijna van zijn stoel van verbazing, maar gelukkig zat hij zo vastgeklemd tussen de andere reizigers dat dat geen optie was. 

Hij zat nog bij te komen van deze verbazing, toen hij het volgende hoorde: 'de paarden moeten ook nog eten hebben, dus je hebt het nog druk voor je naar bed moet.' 
En heel even schoot Harrie in de lach en vroeg zich af of hij de stoere bouwvakker dadelijk zou vragen of de paarden ook bloemkool gingen eten. Maar hij hield zich in toen de bouwvakker ophing. 

Nog geen minuut na dit gesprek, greep de stoere bouwvakker opnieuw naar zijn telefoon. Harrie dacht: daar zal je het hebben, het is toch een normaal kind: het belt om te zeggen dat het toch pannenkoeken wil hebben. 
Maar nee.....

Hij belde een andere volwassene (gokt Harrie) of deze zin had om met Hem en kindlief uit eten te gaan, want hij had helemaal geen zin om nog te koken dadelijk. 
Harrie moest ontzettend lachen (innerlijk dan) en dacht: ja, ja...... Toch niet zo'n zin in bloemkool papa?



14 februari 2014

Time flies!

Inderdaad, de tijd vliegt.


Harrie heeft jullie een tijd lang min of meer verwaarloosd. Maar hij had daar wel een goed excuus voor, vindt hij vooral zelf. Hij zat namelijk samen met alle andere Harries aan de andere kant van de wereld en had het veel te druk met genieten!

Hij zag kangaroes, koala beren (of 'kwalleberen' zoals kleine Harrie ze nog steeds noemt), en nog veel meer schoons. Hij voelde de zon op zijn bol, soms ook de (warme) regen, werd aangevallen door een krokodil en zijn leven speelde zich (in tegenstelling tot thuis) voornamelijk buiten af.
Harrie had de tijd van zijn leven!

Maar zoals al gezegd time flies, maar zin om mee terug te vliegen had Harrie niet echt!
Maar om jullie een plezier te doen (wat moeten jullie anders beginnen zonder de Harries ???) stapte hij toch in het vliegtuig en zie hier, hij is terug!

Reizen is leuk, maar het heeft ook nadelen, zeker als het op de plek van bestemming zo ontzettend goed bevalt. Je moet namelijk weer wennen, settelen, aanpassen. En dat vond Harrie niet zo makkelijk.

Aan de andere kant van de wereldbol is Harrie echter aan een nieuwe hobby begonnen. En inmiddels is hij lichtelijk verslaafd!

Hij had er al eerder over gehoord toen hij op bezoek was bij een vriend, met dezelfde hobby, maar hij had zich er nooit in verdiept. Tot dat ene moment boven in de bergen....

Harrie heeft 'Postcrossing' ontdekt....
En hij vindt het helemaal geweldig!
Voor wie dit fenomeen niet kent, volgt hieronder een korte uitleg:

Het idee is dat je een account maakt op een website. Je voert je adres gegevens in (die niet voor iedereen op de site te zien zijn overigens) en je kunt beginnen!
Je mag een bepaald aantal kaarten sturen. Op iedere kaart die je de deur uit doet, zet je een code die je samen met het adres van de ontvanger meegestuurd krijgt. Op ieders profiel kun je (als men dat ingevuld heeft) lezen wat voor soort kaarten men leuk vindt.
Vervolgens zoek je een leuke kaart voor deze persoon uit, schrijft de code en een tekstje/groet erop, plakt een (mooie)  postzegel en rent naar de brievenbus!

Zodra degene jouw kaart ontvangt, registreert hij deze code op de website en mag je weer een nieuw adres aanvragen. Hoe meer kaarten van jou aankomen bij een ander, hoe meer je er zelf mag versturen! (je maximum dat onderweg is, wordt steeds hoger).

De twee puber Harries vonden het maar 'duffe ouwe lullenshit' (excusez les mots), maar inmiddels is het bijna 'vechten' wie de brievenbus open mag doen!

Kortom, als Harrie dan niet het hele jaar door ergens op een andere plek in de wereld kan zitten, dan haalt hij de wereld zo maar in huis!

(zie hierbij de 'buit' van 2 maanden hobby!)



(ps: vriend, bedankt voor de hobby! al weet je zelf waarschijnlijk niet dat jij degene bent die deze verslaving veroorzaakt heeft ;-) )