Het kasteel van Sinterklaas....

Harrie hoort stemmen, dat is inmiddels al lang geen geheim meer. Hij hoort er een boel en dat is niet altijd even leuk of makkelijk. Het feit dat Harrie er doorgaans grappig over schrijft, betekent niet dat het hem niet af en toe tot waanzin drijft.

Zo ook de afgelopen week. Harrie mocht naar Spanje, naar Madrid. En dat is natuurlijk  op zich al superspannend, maar vlak voor Harries vertrek, kwam er een kleine complicatie bij.

Kleine Harrie was van de zenuwen niet meer te handhaven, hij jankte en brulde Harries hele hoofd bij elkaar en was nauwelijks te kalmeren. Toen het Harrie eindelijk lukte om Kleine Harrie te vragen waarom hij zo moest huilen kwam het hoge woord er al snikkend uit: "In Spanjeland woont Sinterklaas, die woont in een kasteel in mandrid!"

Oeps, daar had Harrie dus niet aan gedacht. Kleine Harrie wilde weten waar "Mandrid" was en Jongste Puber Harrie pakte de kaart erbij en wees het aan. Onmiddellijk begon er een nieuwe hysterische huilbui en luid snikkend kwam eruit: "maar in mandrid is geen zee, hoe kan Sinterklaas dan naar Nederland komen want de "stootboot" kan niet over land varen?"

Om een lang verhaal iets korter te maken: Harrie had geen antwoorden waar Kleine Harrie genoegen mee nam en werd langzaamaan zelf gillend gek. 

Gelukkig is er dan altijd Meneer de Psychiater die een goed antwoord weet. En Meneer de Psychiater heeft ALTIJD gelijk, want hij is een "Dochter", aldus Kleine Harrie.

Meneer de psychiater wist te vertellen, dat Sinterklaas al lang onderweg was naar Nederland met zijn paard, want dat duurt heel lang en dan stapt hij in Nederland op de boot om zo op televisie te komen....

Uiteraard!

Goed, maar het feit dat Sinterklaas nu dus niet in Spanjeland is, maakt niks uit, want het kasteel is er wel en dat wilde Kleine Harrie persé zien....

En dus, na drie lange dagen met mensen die gek praatten, gingen we vandaag op pad om het kasteel van Sinterklaas te zoeken. Maar oh jee, de weg was afgesloten en dus konden we in eerste instantie niet bij het kasteel komen. 

En dus begon het huilen opnieuw en bedacht Harrie snel een reserveplan: Sinterklaas heeft ook nog een reservehuis, laten we dat gaan zoeken. 

Maar gelukkig was de straat iets later wel vrij en hebben we het kasteel dus gevonden! Kleine Harrie is totaal onder de indruk en vindt gekleurde pieten nu echt heel erg stom, want: "dat is een heeeeeeeeeel groot kasteel en er zijn maar heel weinig pieten. En die moeten het schoonmaken en omdat er maar weinig pieten zijn wordt het heel vies, en dan worden de pieten vies van het schoonmaken en daarom zijn de pieten zwart en bruin." (De bruine pieten hebben niet zo heel veel schoongemaakt, die hebben met de cadeautjes zitten spelen, aldus Kleine Harrie).

Goed, probleem opgelost zou je denken? Dat dacht Harrie ook, maar nee hoor! 

Ineens kwam daar uit een zijstraat  een tweetal politieagenten op de rug van..... Jawel, twee witte schimmels, of wel Amerigo! 

En opnieuw brak de paniek uit, want Sinterklaas was Amerigo vergeten en wie zorgde er nu voor Amerigo nu Sinterklaas en de pieten er niet waren en zou Sinterklaas nu wel op tijd de boot kunnen halen????

Zucht.... En hier heeft Harrie nog geen antwoord op gevonden, hij wil nu eerst slapen!

Hieronder het Kasteel van Sinterklaas. Vindt u het ook niet een Koninklijk Paleisje?

D-day...

Vandaag is het D-day in huize Harrie.

En nee, er is geen oorlog, er wordt ook niks of niemand bevrijd vandaag, het is gewoon Drama dag.

Waarom???

Heel simpel, vandaag is het weer eens tijd om drie van de vier nijlpaarden die het Harrie huishouden telt te wassen. Het is dat nummer vier te groot is, anders zou het een ritje voor vier in de badmachine (zoals Kleine Harrie de wasmachine hardnekkig blijft noemen) zijn geweest.

Al twee weken is Harrie bezig met het voorbereiden van Kleine Harrie, voor wie dit keer op keer een dramatisch moment is. En dus zit Harrie dit blogje dan ook op de grond vóór de badmachine te schrijven, zodat Kleine Harrie de drie vriendjes goed in de gaten kan houden.

Voor Kleine Harrie zijn knuffelbeesten niet zomaar knuffelbeesten. Ze leven, praten en hebben net als mensen gevoel. En dat kan best wel eens frustrerend zijn, zoals vandaag.

Hoe vaak Harrie ook uitlegt dat Nijlpaarden in het water wonen en héél lang hun adem in kunnen houden en héél goed kunnen zwemmen, het helpt niks. "Mag niet, dat is zielug" is het snikkende antwoord op elk argument dat Harrie probeert te opperen om zijn keuze te rechtvaardigen.

Uiteindelijk hakt Harrie de knoop door en gaan de drie vrienden gewoon in bad, met lekkere zeep, zodat ze straks weer naar baby ruiken, een kleine troost voor alle partijen. En hoewel Kleine Harrie blijft huilen en protesteren, is er een soort van deal: zolang Kleine Harrie ze mag zien zwemmen, zal hij niet de deur van de badmachine open rukken.... Fijn!

En dus zit Harrie hier te wachten op het piepsignaal, het moment voor het vervolg van dit Drama, want dan moeten de drie vrienden dus drogen.

En met wasknijpers aan het rek vastmaken? Nee, dat doet pijn!

Met een riem vastbinden aan het wasrek? Nee, dat is zielug!

In de droger (van de onderbuurvrouw)? Nee, dan worden ze misselijk!

Op de verwarming? Nee, dan verbranden ze hun billen!

Enz.

En mocht dit drama dadelijk weer 'opgelost zijn', dan komt vanavond het vervolg....

Want, behalve de allerkleinste misschien, zullen de vriendjes niet droog zijn en dus niet mee naar bed kunnen.

Zucht, Harrie gaat dus maar alvast zorgen voor voldoende zachte roze handdoeken om de vriendjes vanavond in te wikkelen (dankjewel Woonbegeleider!) om daarna zelf doodmoe deze Drama dag af te sluiten met een welverdiende slaap, waarbij toch zeker iedere twee uur even gecheckt moet worden hoe het met de Vriendjes is....

*stemmenhoren, nooit saai*

Niet erg aardig...

Al weken is er sprake van enige verontwaardiging in het hoofd van Harrie.

Dit heeft alles te maken met een commercial die momenteel veelvuldig te zien is hier op tv.

Allereerst moet Harrie even vertellen dat hij zelf niet zo veel met baby's heeft. Hij vindt het maar enge wezentjes, waar hij het liefst bij uit de buurt blijft. De meeste baby's vindt Harrie op ET lijken, maar inmiddels weet Harrie ook heel goed, dat deze opmerking bij nieuwbakken ouders niet zo gewaardeerd wordt en hij dat dus maar het beste voor zich kan houden.

Met die informatie in het achterhoofd, is de verontwaardiging in Harries hoofd best een beetje vreemd. Want behalve Kleine Harrie delen alle Harries dezelfde mening over baby's. 

En toen kwam dus een schoonmaakmiddel met een reclame. 

Je ziet hier een baby in bad zitten en ziet en hoort de tekst: middel X, de énige reiniger die bacteriën en schimmels écht doodt.

En de eerste keer dat Harrie deze reclame zag was het even heel erg stil in zijn hoofd. Maar toen doorbrak Oudste Puber Harrie de stilte en zei: "jeetje, je kan ook te ver gaan!" 

Harrie snapte het niet meteen en vroeg hem: "wat bedoel je?"

Oudste Puber Harrie reageerde verontwaardigd: "Duhuh, jij noemt baby's ET en dat vinden mensen niet kunnen en daar hebben ze ook wel een beetje gelijk in, maar om baby's nou 'schimmels' te noemen, dat is ook niet erg aardig!"

Harrie kon het niet helpen, maar moest toch erg lachen....

En ook na het 50x zien van deze commercial, blijft het een hilarisch momentje in het Harriehoofd!

Een goede avond....

Harrie mocht weer eens voor zijn halfjaarlijkse controle naar de tandarts. Nu is Harrie in sommige opzichten heel erg normaal: dit is niet zijn favoriete moment.

Dit keer was het extra spannend omdat Harrie wist dat na zijn bezoek aan de mondhygiënist (of preventieassistent, of hoe deze persoon nu dan ook heet), bij de tandarts mocht komen om een vulling te laten vervangen.

De mondhygiënist vindt Harrie een ramp (en andersom waarschijnlijk ook wel)!
Deze roept steeds dat Harrie goed moet poetsen, zijn tanden goed moet reinigen omdat zijn tanden anders 'vergaan', maar tegelijkertijd is hij degene die zo hard met haakjes en andere martelwerktuigen tekeer gaat dat Harrie bang is dat hij geen tand meer over heeft als hij uit de stoel stapt... Om over de elektrische martelwerktuigen die er gebruikt worden nog maar te zwijgen.

Maar goed, het is voor Harrie een heel geruststellend idee dat hij er na een half uurtje weer voor een half jaar vanaf is, dus dan is het wel vol te houden.

Als Harrie dan vervolgens naar de tandarts doorloopt, begroet deze hem altijd met een vrolijk 'goede avond!'(inderdaad, Harrie gaat in de avonduren naar de tandarts).

Maar Harrie is het daar nooit mee eens: dus dan zegt hij "nee".
De tandarts kijkt hem dan verward aan en vraagt: "hoezo is het geen avond dan?"
Waarop Harrie antwoordt: "jawel, maar goed wil ik hem niet noemen aangezien ik hier ben."
Dan moet de tandarts weer lachen en neemt Harrie plaats in De Stoel.

Terwijl de tandarts nog in haar computer iets aan het nakijken is en Harrie rustig ligt te wachten in De Stoel op 'zijn lot', wordt er zacht en snel op de deur geklopt. De baliemedewerker komt de ruimte in en zegt "uhm, er is iemand flauw gevallen hiernaast." En Harrie kan nog net de grote angstige ogen zien van de balie medewerker als deze weer snel verdwijnt.

De tandarts vraagt netjes Harries toestemming om te mogen vertrekken en stapt dan snel achter de baliemedewerker aan de kamer uit.

Na 10 minuten komt de tandarts terug en Harrie heeft een mega grijns op zijn gezicht.
"wat lach je nou?" vraagt de tandarts.

"nu is het een goede avond!" stelt Harrie hardop vast, "het kan altijd erger blijkbaar!"

En na een half uur verlaat Harrie met een verdoofde bek het gebouw van de tandarts, met materiaal voor een blog op zak!

plaatje: internet

Lekker puh!!!

Soms moet Harrie vreselijk lachen om wat er in zijn hoofd gebeurt. Vandaag was weer eens zo'n dag!

Harrie kijkt tijdens het avondeten graag tv, meestal een commerciële zender met regelmatige onderbrekingen voor (on)interessante boodschappen. Tijdens dat eten en tv kijken, kwebbelt Kleine Harrie (6) er vrolijk op los.

Harrie, niet geheel respectvol (dat geeft hij toe), luistert op zo'n moment niet echt naar wat Kleine Harrie te vertellen heeft, maar probeert zich te focussen op de tv.

Vandaag zat er een reclameboodschap van de Nederlandse Spoorwegen tussen. Over een "kindvrij" kaartje, waarmee je, als volwassene, kinderen tussen de 4 en 11 gratis mee mag nemen op je reis. 

En het werd een beetje stil in Harries hoofd. 

Aan het einde van de commercial, begint Kleine Harrie héél hard te lachen en roept door het dolle heen: "lekker puh, lekker puh!".

Even weet Harrie niet wat er gebeurt en dus vraagt hij aan Kleine Harrie: "wat is er zo lekker puh?"

Kleine Harrie moet heel hard lachen en zegt: "dát!!!"

Harrie, een beetje dom soms, heeft geen idee waar het over gaat en probeert het nog eens: "wat zag je daar dan dat lekker puh is? Vertel eens!"

Kleine Harrie hapt en kraait: "ik ben lekker de énige die gratis met jou mee mag in de trein!!!"

De Puber Harries (12 & 16) gniffelen, maar houden wijselijk hun mond...
(en dat is best knap voor deze twee)!

We laten Kleine Harrie maar even in de waan.....

Plaatje: van internet.

Harrie en het drama van het wc papier...

U kent het vast wel: aan sommige merken ben je gewoon gehecht. 

OpperHarrie heeft dat met.... Jawel.... Wc-papier. 

Toen hij vroeger (nog) klein(er) was, was hij dol op twee merken. Het ene was van Edet, omdat die gekleurde wc rolletjes hadden waar je leuk mee kon knutselen! Maar helaas, hadden ze die dus alleen bij de opa en oma van OpperHarrie.

De andere was van Page. En deze vond OpperHarrie zo leuk omdat er zo'n vrolijke hond op de verpakking (en in de reclamespot) zat. Harrie kan zich niet herinneren of page toen ook al hondjes op hun velletjes papier afdrukte.....

Maar goed, dit is nog steeds Harries favoriete wc papier.

Nu hebben we Kleine Harrie. Kleine Harrie is een beetje (veel) geobsedeerd door hondjes. En Kleine Harrie bezit de gave om in alles levende wezens te ontdekken. En dat levert dus drama op!

Want......

"Het is niet lief om je kont af te vegen aan een hondje, dat is zielug!" 

En natuurlijk heeft Kleine Harrie gelijk, maar hallo!!!! Het is maar wc papier! "Duhuh" (roepen de puber Harries dan).

Kleine Harrie is echter onvermoeibaar in zijn strijd voor de hondjes op het wc papier....

En dus hebben we nu "wc regels"....

Dus.... Kom je ooit bij Harrie op bezoek en maak je gebruik van het toilet??

Vergeet dan niet om je velletjes zó te gebruiken dat je de achterkant gebruikt om te vegen, zodat de hondjes schoon blijven....

Namens Kleine Harrie, bedankt!

Stemmenhoren, elke dag anders, nooit saai

OpperHarrie hoort een boel stemmen en hij zal écht niet beweren dat het alleen maar feest is, want dat zou onzin zijn, maar af en toe (en steeds vaker gelukkig) is het ook best behoorlijk gezellig.

Nu wordt het hoofd van OpperHarrie bevolkt door allerlei 'pluimage', oftewel allerlei rangen, standen, leeftijden enz. Er zijn een aantal kids, volwassenen en geluiden. Mannen, vrouwen en geslachtlozen door elkaar heen. Kortom, een afspiegeling van...
Tja, van wat eigenlijk? OpperHarrie's wereld in ieder geval.

Goed. Alle stemmen hebben zo hun eigen karakter en dus ook hun eigen 'dingetjes' en hun eigen humor. En dat leidt (net als in het échte leven) soms ook wel tot irritaties.

Jongste Puber Harrie houdt bijvoorbeeld absoluut niet van groenten en eet het liefst elke dag friet. Dan is er nog een volwassen stem, die alleen met de jongste twee Nederlands spreekt, die noemen we voor het gemak even PBHarrie.

Gisteren was er weer eens gezeur over het eten door Jongste Puber Harrie.
De pot schafte soep gemaakt van diverse groenten, met een broodje.
Jongste Puber Harrie heeft het na enig aandringen wel even geprobeerd en durfde zelfs nog wel te zeggen dat hij het lekker vond, maar vroeg daarna toch hoopvol: "waar blijft het échte eten?"
Hierop gaf PBHarrie hem van repliek: "dat is er dus niet" en dat was tegen het verkeerde been van Jongste Puber Harrie, die de rest van de avond niet te genieten was.

Vandaag kreeg Jongste Puber Harrie van PBHarrie te horen: "vandaag eten we geen groenten!" Waarop Jongste Puber Harrie reageerde met "Vet! Wat dan? friet?
PBHarrie: "Nee, wortels en zoete aardappels.
Jongste Puber Harrie geheel verontwaardigd: "maar dat zijn óók groenten!"
Waarop PBHarrie sarcastisch antwoordde: "nee hoor, ORANJE."

En nu is Jongste Puber Harrie weer goed over de zeik....
Fijn hoor! Dank je wel PBHarrie!

Een kijkje in het leven van Harrie....

Gisteren kreeg Harrie weer eens bezoek van z'n Woonbegeleider. Nu is dat in zekere zin niet zo heel speciaal aangezien de frequentie wat opgeschroefd is, maar toch.

Omdat er in het buurhuis heel druk gewerkt (lees: de hele dag geboord en gehamerd) wordt, besloten ze bij Harrie op de hoek op het terrasje in de zon even wat te gaan drinken. En dus slenterde Harrie met frisse tegenzin met Woonbegeleider mee.

Op dit moment zijn alle Harries erg actief, vooral de Harries die het 'overnemen' en dan voornamelijk de jongere garde. En om dan weer specifieker te zijn: Jongste Puber Harrie is nogal hyperactief en opstandig. OpperHarrie (ik dus) snapt op zich wel hoe dat komt, dus dat is het probleem niet zo, maar het vreet wel energie en is behoorlijk frustrerend van tijd tot tijd.

Al slenterend naar de hoek, en in gesprek met Woonbegeleider, hoorde Harrie ineens één van zijn langstaanwezige Harries zeggen: "One down Shakes, One down".
En hoewel het u waarschijnlijk niet zoveel zegt, draaide Harrie zich toch enigszins verbaasd/verschrikt om, om te kijken hoe en wat.

En zo zag hij tot zijn schrik dat er een oudere mevrouw bezig was het beton te kussen. En dus draaide hij zich om en liep erop af om te zien of hij kon helpen (ondertussen luisterend naar het 'stemmenkoor' dat hem allerlei tegenstrijdige adviezen gaf over wat wel en niet te doen:
"wel oprapen!"
 "Niet oprapen, ze kan wat gebroken hebben, dan maak je het erger!",
"Laten liggen, dat heb op de grond gelegen dat is vies!"
"De jeugd van tegenwoordig doet toch niks goed, laat maar liggen."
"Dalijk denk ze da je dr tasje wil roven"
enz.....

En dat dus allemaal in de paar seconden dat OpperHarrie zich omdraaide en naar deze dame toeliep. Maar door al dat commentaar wist hij even niet zo goed wat te doen.

Gelukkig had Woonbegeleider inmiddels ook door wat er aan de hand was, en die heeft gelukkig iets meer ervaring met (vallende) oude mensen. Dus mevrouw stond al gauw weer op haar pootjes en kon weer verder. En OpperHarrie en Woonbegeleider zaten al gauw op het terras.

Na een tijdje kwam er een 'baby hond' (met z'n baasjes, maar die zijn totaal oninteressant) aangelopen. En ineens was ook Woonbegeleider niet meer zo interessant en was Kleine Harrie volledig in z'n nopjes met het bestuderen van de baby hond.

Ergens half in de verte kreeg OpperHarrie nog mee dat Woonbegeleider aan Kleine Harrie vroeg of hij het leuk zou vinden als hij zijn twee hondjes eens mee zou nemen, waarop ik Kleine Harrie enthousiast 'zag/voelde' knikken. Woonbegeleider zei er nog bij: "dat moeten we dan wel even aan OpperHarrie vragen he?" Waarop Kleine Harrie heel heftig nee zei/schudde. En zo was het al snel (geen idee) tijd om terug te gaan naar huis.

OpperHarrie had nog gele en groene courgettes over en besloot daar soep van te maken voor het avondeten. Jongste Puber Harrie, vond dat niet zo'n goed plan, groentes zijn namelijk sowieso per definitie vies. Maar toen hij eenmaal geproefd had, was het best lekker, maar hij vroeg zich toch af "waar het echte eten bleef".

Eén van de 'volwassen Harries' vond het nodig om onze driftige puber eens te plagen en zei: "dat is er dus niet" (en ja, hij had ook gelijk, er was niks anders). En dat leverde weer een hele boze Jongste Puber Harrie op, die maar moeilijk uit z'n boosheid te krijgen is.
OpperHarrie werd er moe van en wilde naar z'n bed......

 Die ochtend had OpperHarrie Gijs (knuffel nijlpaard) ondanks groot protest van Kleine Harrie in de 'badmachine' (lees: wasmachine) gestopt en die lag te drogen op het wasrek in de gang.
Buiten laten drogen was geen optie geweest, want dan werd Gijs verkouden. Of hij zou wegwaaien. Hem met wasknijpers aan het wasrek vastmaken buiten doet pijn aan zijn oren of staart, en met een riem aan het wasrek vastbinden was "zielug".

Maar toen OpperHarrie dus naar bed wilde was Gijs dus nog niet helemaal droog, en aangezien Gijs als hoofdkussen dient, was Kleine Harrie ontroostbaar!
OpperHarrie mailde dit aan Woonbegeleider en kreeg als antwoord dat hij zijn hondjes, als ze uit bad kwamen wel eens in een handdoek wikkelde en dat vonden ze heerlijk!
En dat vond Kleine Harrie een strak plan!

Onder een "Woonbegeleider is veel slimmerder dan jij" kon OpperHarrie op zoek naar een roze (zucht) handdoek, waar Gijs in gewikkeld kon worden.....

En toen dat eenmaal gebeurd was, kon een dodelijk vermoeide OpperHarrie eindelijk in bed stappen......

Een nachtelijk gesprekje met Kleine Harrie......

Als Harrie in het buitenland moet gaan werken, dan is dat altijd best spannend voor alle Harries, maar vooral Kleine Harrie vindt dat héél erg spannend en zit steeds opnieuw vol met (dezelfde) vragen.
Zo ook nu.

 Harrie ging gisteren vroeg naar bed, hij was moe, het was een lange, frustrerende dag geweest en hij wist dat hij, voor zijn vertrek de volgende ochtend, nog best het een en ander zou moeten doen.

Maar als je dacht dat Harrie zomaar kon gaan slapen, dan heb je het mis.....

Kleine Harrie (KH): "mag Nellie het Nelpaard mee?"
H: "nee, dat kan niet, Nellie is te groot"
 KH: "waarom niet?"
H: Dan hebben we een extra koffer nodig, dus Nellie kan niet mee."
KH: "Maar dan laten we de kleren toch thuis?"
H: "Die kleren hebben we nodig anders gaan we stinken, dus die gaan mee en Nellie niet."

KH: "Mag Pummel dan mee?"
H: "Kijk eens goed naar Nellie, en kijk dan eens naar Pummel, wat zie je dan?"
KH: "Nellie is grijs en Pummel zwart met wit."
H: "Klopt, en ze zijn even groot, dus Pummel kan ook niet mee, want dan hebben we een extra koffer nodig."
KH: "Niet waar, Pummel is een beetje kleinerder."
H: "Maar niet klein genoeg. Je moet een klein beest kiezen. Baby Nijlpaard of Puppy, kies maar."

KH: "niet Grote Nijlpaard?"
H: "nee, en nu kiezen: Baby Nijlpaard of Puppy en anders kies ik."
KH: "maar we kunnen de kleren toch thuis laten, ik zal niet stinken, dat bloof ik."
H: "Baby Nijlpaard of Puppy, wie wordt het?"
KH: "dus Jackie (grote hond) mag ook niet? (Met zeurstemmetje)"
 H: "kans voorbij" en ik pak Baby Nijlpaard om in de tas te stoppen...
KH: "Nee! Stommerd! Puppy!"

 Goed, probleem getackeld, dacht Harrie, terwijl hij Puppy zo zachthandig als mogelijk is in zijn koffer stopte.....

niet dus......

 KH: (lichtelijk in paniek) "Maar dan kan Puppy niet ademen onder in het vliegtuig."
H: "jawel, ik laat de rits een beetje open, kijk maar."
 KH: "Maar dan krijgt hij dorst!"
H: "Nee hoor, kijk maar, ik heb een flesje drinken en ook een koekje bij hem gestopt. En nu gaan we slapen... Klaar!"

 Harrie viel in slaap, maar even later hoort hij het stemmetje van Kleine Harrie weer.... 

"Harrie......Harrie.....Harrie...."

 En Harrie weet heel goed dat negeren geen zin heeft, want het is allemaal té spannend dus dat houdt niet op. Dus Harrie zegt: "je kunt maar beter iets belangrijks te zeggen hebben, want we moeten slapen!"

KH: "héél belangrijk, écht waar! Op het vliegveld mag je niet de hondjes aaien he?"

 *zucht*....
 H: "dat klopt, dat weet je heel goed."
KH: "waarom niet?"
H: "omdat ze aan het werk zijn en dan zijn ze niet lief, dan bijten ze. En nu slapen, ik wil niks meer horen...."
KH: "ja maar...."
H: "slapen!"

 En een paar uur later begon voor een vermoeide Harrie een race tegen de klok....

 Ps: en mocht u nu denken dat het alléén Kleine Harrie is met dit soort conversaties en vragen, dan moet ik u teleurstellen ook jongste puber Harrie had er een van soortgelijk formaat :(

Bureau-gratie

Harrie heeft een uitkering. Dat is geen nieuws, die heeft hij al heel lang. 

Harrie werkt ook, naast zijn uitkering om precies te zijn, met goedkeuring en medeweten van de uitkerende instantie.

Harrie doet zoveel hij kan, wanneer hij dat kan en krijgt daar dan ook voor betaald. 

Iedere maand laat hij dan braaf aan de uitkerende instantie weten hoeveel hij verdiend heeft en de uitkerende instantie vertelt Harrie dan of hij zijn uitkering mag houden of (in z'n geheel of gedeeltelijk) moet terugbetalen. Eens per jaar stelt Harrie ook braaf de belastingdienst op de hoogte en rekenen die nog even met Harrie af en dat is dan dat. Wellicht een wat omslachtige constructie hoor ik u denken, maar tot nu toe de enige constructie waarin het Harrie lukt om redelijk overeind te blijven. 

Zowel Harrie als uitkeringsinstantie hebben hier vrede mee en, afgezien van de nodige (vaak ingewikkelde, nietszeggende en verwarrende) brieven, laten ze elkaar (tot nu toe) met rust.

Nu kreeg Harrie bericht van één van zijn opdrachtgevers over op handen zijnde veranderingen in de uitbetaling en had hij toch wel enige vragen voor de gevolgen van zijn uitkering (Harrie's vangnet en dus veiligheid). En dus mailde hij zijn arbeidsdeskundige en ze maakten een afspraak voor maandagochtend 9u.

Harrie mag zijn arbeidsdeskundige graag! Het is een goede vent, met duidelijke taal! Daar houdt Harrie van, daar kan hij wat mee. Hij draait alweer heel wat jaartjes met Harrie mee en heeft hem zien groeien, onderuit zien gaan en weer zien opkrabbelen. 

Arbeidsdeskundige, woonbegeleider (Harrie's tweede paar oren) en Harrie liepen naar het eerste leegstaande hokje in een rij van leegstaande hokjes. Maandagochtend 9u is niet zo'n geliefde tijd bij zowel medewerkers als publiek. 

Terwijl Harrie en arbeidsdeskundige in een serieus gesprek zaten werd er op de glazen deur geklopt en ging de deur open, gevolgd door een "dag collega, ik heb deze ruimte gereserveerd." Arbeidsdeskundige keek zijn collega schaapachtig aan en antwoordde: "ok, collega, dan zullen wij in een van de andere lege hokjes gaan zitten."

En terwijl wij onze spullen bij elkaar grepen en verkasten naar twee hokjes verderop (vanaf daar waren álle hokjes leeg!), riep de collega nog "dank je wel." Harrie antwoordde heel cynisch: "graag gedaan joh!" En in het volgende lege hokje maakten zij hun gesprek af.

Harrie ging wijsgepraat weer naar huis, nog enigszins verbaasd over wat er zojuist toch echt gebeurd was en het nut ervan.... Hij zal het wel nooit achterhalen.

Je hebt bureaucratie en je hebt bureau-gratie.....

Harrie heeft medelijden.....

Harrie heeft zichzelf getrakteerd op een midweekje bungalowpark.

Het enige wat hij in zo'n weekje doet is op de bank liggen, naar de open haard staren en genieten van de vogeltjes en eekhoorntjes die achter zijn bungalow, in "zijn" tuin spelen.

Harrie is een prima vogellokker, dat is tenslotte sociaal acceptabeler dan een prima kinderlokker, dus die keuze was voor Harrie niet zo'n ingewikkeld. Bovendien zijn vogels een stuk makkelijker: als je ze beu bent, klap je in je handen en ze gaan er als een haa.... Uhm, vogel vandoor. 

Maar goed, Harrie dwaalt af. Hij had dus een aantal vetbollen opgehangen, zodat hij nog meer vogeltjes aan zou trekken. En zo geschiedde. 

Koolmeesjes, pimpelmeesjes, kuifmeesjes, roodborstjes, vinkjes. Ze kwamen naarstig aangevlogen. 

Een bonte specht, een Vlaamse Gaai, eksters, merels, mussen..... Ze kwamen allemaal mee smullen!

Zelfs een enkele eekhoorn bedacht dat hij een vogel wilde zijn en deed zich te goed aan de vetbolletjes....

Maar toen..... Tja, toen kwam er dus een hele dikke houtduif aangevlogen....

En Harrie (en alle Harries met hem) kregen medelijden met het arme beest....

Want hoe zeer hij ook zijn best deed: houtduiven (en zeker dikke houtduiven) zijn niet gemaakt om aan een vetbolletje te hangen....

En dus zag je hem onder de bomen en struiken heen en weer stappen en zenuwachtig omhoog kijken, zoals alleen duiven dat kunnen doen....

Uiteindelijk had Harrie zoveel medelijden met deze dikzak, dat hij een paar vetbol kruimels onder de boom heeft gestrooid......

Harrie discrimineert niet! Dikke houtduiven hebben ook recht op een stukje vetbol!

Foto: www.natuurfragmenten.nl