11 april 2012

25 maart 2012: Een levende wekker (web-log)

Harrie heeft een enorme 'slaapperiode' momenteel. Hij maakt met gemak nachten van 14u en wordt dan nog niet uitgerust wakker en staat alleen op omdat hij naar zijn werk moet! Hij kijkt dan ook steeds reikhalzend uit naar het weekend, zodat hij heerlijk kan blijven liggen en een gat in de dag slapen in de hoop dat hij zich ooit een keer uitgerust gaat voelen.

Vanmorgen werd hij wakker van een paniekerige stem. Nu is dat in Harrie's hoofd niet zo vreemd, het zit er immers vol met stemmen. Maar deze stem was nieuw en nog bijzonderder, de stem sprak het lokale dialect (iets dat Harrie zelf niet beheerst).

De stem bleef maar roepen "Jeremy, Jeremy, boe bis dich noe?" (vertaling: Jeremy, Jeremy, waar ben je nou?). Harrie (nog steeds half in slaap) spitte door zijn hersens om te denken of hij een Jeremy kende, maar zonder succes. De stem bleef roepen: "Jeremy, Jeremy, boe bis dich???"

Ineens realiseerde Harrie zich dat de stem niet in zijn hoofd zat, maar dat er buiten iemand aan het roepen was. Harrie begon zich af te vragen of Jeremy een kind, een hond of een kat zou zijn en met grote tegenzin opende hij één oog en wierp een blik op de wekker: 7.38u. Daar ging zijn uitslaapmoment.

Hij stapte uit bed en liep naar zijn balkon aan de achterzijde, om te kijken wie er zo in paniek was en waarom. Hij zag een paniekerige jonge moeder in haar pyjama over straat rennen ondertussen schreeuwend om "Jeremy".

Ondertussen werd Harries oog getrokken door iets heel anders... Op het dak van de garages zat een klein blond jongetje, eveneens in pyjama met zijn hand voor zijn mond te lachen. Hij gluurde over de rand van het dak naar beneden naar de schreeuwende en zoekende mevrouw.

Harrie moest inwendig grinniken om het jongetje, maar kreeg ook medelijden met de jonge moeder en dus besloot hij het grote geheim van het jongetje te verklappen en moeder uit haar lijden te verlossen.

Hij riep naar de mevrouw en vroeg "Is Jeremy soms een jongetje met blond haar, een brilletje en een rode pyjama?" Ze keek naar Harrie en riep enthousiast "ja, heeft u hem gezien?"

Harrie sprak terug: "Ja, ik heb hem gezien, sterker nog, ik zie hem nu ook, en nog sterker, hij ziet u ook. Hij zit op het dak van de garages naar u te kijken."

Jeremy stak zijn hoofd wat verder over de rand en riep vrolijk "hoi mam!". Mam kon er niet zo om lachen....
Terwijl Jeremy naar beneden klom, vroeg moeder hem waarom hij weggelopen en op het dak geklommen was.
Jeremy antwoordde: "Nu ben je tenminste wél wakker!"

Harrie zegt: "Goedemorgen!" (en dook niet al te luid lachend zijn huis weer in...)

3 opmerkingen:

  1. Whaaaaa, ook een manier om je moeder wakker te krijgen.
    Wel vervelend voor jou, dat maar niet uitgeslapen raken. Sterkte ermee.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tjonge, die kon die moeder ook in zijn zak steken, als het zo is gebeurd.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo maak je nog eens wat mee.
    Vriendelijke groet

    BeantwoordenVerwijderen