De RIBW wenst U.......

Harrie heeft woonbegeleiding. Hij woont zelfstandig en dat gaat prima, maar eens per week komt er iemand van de regionale instelling voor beschermd wonen (Ribw) bij hem langs om te zorgen dat Harries hoofd niet overloopt (hij is nu eenmaal nogal een denker) en helpt Harrie met praktische zaken die Harrie écht niet zelf geregeld krijgt, zonder er een grote puinhoop (of ruzie) van te maken. Hierbij kunt u denken aan contacten met instanties, ingewikkelde/verwarrende brieven enz.

Harrie is niet dom, of enorm hulpbehoevend, maar er zijn gewoon een aantal dingen, die hij niet zo goed voor elkaar krijgt vanwege het feit dat Harrie niet kan omgaan met dingen die hij niet snapt, niet logisch vindt, of waar hij het nut niet van inziet.

Maar goed, Harrie dwaalt af.... (Nog zo'n probleem....)

De december maand is voor Harrie altijd een rare maand. In het verleden, was Harrie eigenlijk standaard wel voor een crisis time out in de kliniek te vinden in deze tijd, maar op het moment dat Harrie voor zichzelf besloot dat hij Kerst ging zien als een 'gewone dag waarop de winkels dicht zijn', ging het beter met hem. Hij kreeg zelfs (een beetje) lol in Kerst: lekker veel 'domme' films kijken vanonder zijn dekbedje en pannenkoeken bakken voor zichzelf. Want zoals het hele jaar door, is Harrie ook met Kerst altijd 'alleen'.

Dit jaar echter is er iets vreemds met Harrie aan de hand. Hij is prikkelbaar en verdrietig en ziet op tegen de 'feestdagen'. Hij voelt zich wanhopig en heeft de neiging om zichzelf iets aan te doen. (En niet in paniek schieten want hij doet het niet! En Harrie belooft alleen dingen die hij na kan komen). Maar hoe je het ook wendt of keert, het gevoel is er.

Vandaag kwam Woonbegeleider met een Kerstpresentje namens de instelling: een grote doos met prachtig gekleurde kerstchocolaatjes. En begrijp Harrie niet verkeerd: hij vindt het gebaar van de instelling heel mooi, maar Harrie wordt er intens verdrietig en achterdochtig van.

Harrie heeft namelijk een voedselallergie. Zijn grootste allergeen is de hazelnoot. Dit kleine onschuldige ingrediënt kan Harrie met gemak 'het hoekje om' helpen. Het Kerstpresentje bevat uiteraard (zoals erg veel chocolade), standaard hazelnoot.

Harrie heeft dit al vaker aangekaart bij zijn diverse begeleiders in de afgelopen jaren. Zij zijn op de hoogte van Harries extreme voedselallergie. En steeds krijgt hij dan te horen dat ze dat vervelend vinden en er niet over nagedacht hebben. Dat gelooft Harrie ook écht wel.

Maar het neemt niet weg, dat er steeds opnieuw een presentje bij Harrie wordt afgegeven dat zijn einde kan betekenen (en geloof Harrie maar als hij zegt dat hij dit in het verleden ook bewust geprobeerd heeft op deze wijze).

Harrie heeft nu dus een 'tijdbom' in zijn huis staan, met een enorme aantrekkingskracht....

De instelling denkt niet na, Harrie te veel. Hij wordt er intens verdrietig en achterdochtig van. 

Wat zit er achter? Gewoon fijne dagen? Of willen ze tóch van hun wachtlijst af? 

En als Harrie rationeel probeert te blijven weet hij het antwoord best, maar dat is nou net het probleem: december laat alle ratio als sneeuw voor de zon verdwijnen.....

De Ribw wenst u........

Ja..... Wat eigenlijk?

Ps: Harrie vindt vast wel weer iemand om die tijdbom met liefde en plezier onschadelijk te maken, maar dat neemt niet Harries verdriet en achterdocht weg.

Vervolg:

Harrie zou Harrie niet zijn als hij hier niet ook iets mee zou doen. En dus mailde hij de link van dit blog naar zowel zijn begeleider, als naar iemand van de Raad van Bestuur van de organisatie (de 'baas').

De 'baas' reageerde vrijwel meteen, ondanks het late tijdstip. Dat wil Harrie u niet onthouden:

Uiteraard heb ik naar Harry geluisterd en ik begrijp zelfs zijn verdriet (denk ik). Ik word er in ieder geval zelf een beetje verdrietig van omdat iets wat zo eenvoudig lijkt, blijkbaar zo moeilijk uitvoerbaar is. Ik merk dat ik Harry mijn verontschuldigingen wil aanbieden en hem wil zeggen dat ik hoop dat er voor hem heerlijke pannenkoeken zullen zijn (zonder hazelnoten) en veel, geweldige films. En dat ik hoop dat ik hem in 2015 weer hartelijk de hand mag schudden en mag zeggen: ik weet het niet zeker, maar ik hoop dat het ons dit jaar lukt om iedereen aan het einde van dit jaar een presentje te overhandigen dat bij niemand welke allergische reactie dan ook zal veroorzaken......

Tot in 2015!

Hartelijke groet,

Harrie voelt zich gehoord en gezien door deze reactie. Dank je wel!