Harrie snapt het niet..... serieus?

Het is weer de tijd van het jaar..... De 'Feestdagen' komen er weer aan en dus denken veel mensen dat ze weer een goede daad moeten verrichten. Een enkele bedelaar krijgt een extra muntje, een dakloze verkoopt wat extra krantjes en vaak blijft het daar dan ook wel bij.

Jammer dat bij sommige mensen de 'goede daden' blijkbaar samen hangen met de 'Kerstgeest'. 

En ja, Harrie realiseert zich dat hij heel zwart-wit is. 

Een ander terugkerend fenomeen in deze tijd van het jaar is 'het Glazen Huis' met het bijbehorende 'serious request'. Waarbij bekende mensen zich vrijwillig (onbetaald?) een bepaalde periode laten insluiten in een glazen huis en mensen tegen donatie van een geldbedrag een plaatje kunnen aanvragen. Het geld wordt dan gedoneerd aan een goed doel. 

En begrijp Harrie niet verkeerd hoor, doneren aan goede doelen, daar vindt Harrie niks mis mee, maar hij snapt het gewoon niet zo goed. 

Het uitgekozen goede doel van dit jaar gaat volgens de site van 3FM serious request om het volgende: 

"Wereldwijd wordt een op de vijf vrouwen verkracht, gedwongen tot seks of op een andere wijze seksueel misbruikt in haar leven. In conflictgebieden zijn vrouwen extra kwetsbaar omdat seksueel geweld als een vernederend wapen wordt ingezet. Seksueel geweld tegen meisjes en vrouwen heeft grote gevolgen voor de lichamelijke en psychische gezondheid van de slachtoffers, maar heeft ook economische en sociale impact. Het seksuele misbruik is een taboe, door schaamte omgeven. Slachtoffers worden vaak uitgesloten van de gemeenschap. Herstel van deze vrouwen is belangrijk. Uit humanitair oogpunt, maar ook omdat juist vrouwen tijdens en na conflicten de basis leggen voor wederopbouw. Zij zorgen voor de kinderen en de inkomsten van een gezin, zij zorgen voor de gemeenschap en de familie. Alle reden waarom 3FM Serious Request dit jaar aandacht vraagt voor deze meisjes en vrouwen.....Het Rode Kruis kan hierbij helpen."

En natuurlijk is dat heel erg. Maar wat Harrie niet snapt is dat er in ons eigen land óók heel veel leed is. En zonder racistisch te klinken, want dat wil Harrie absoluut niet, zouden we niet eerst eens kunnen kijken om in ons eigen land de situatie te verbeteren??? 

Nu weet Hartie wel dat de situatie zoals hierboven beschreven is, niet te vergelijken is met de situatie zoals wij die hier kennen (hoewel dat in sommige gevallen ook nog maar de vraag is), maar in Nederland heerst op onze eigen manier ook armoede. 

Een 'luxe-probleem' hoor ik u denken, of 'eigen schuld-dikke bult'. Misschien wel, misschien niet, maar wie zijn wij om te oordelen. Een beetje googelend over armoede kwam Harrie het volgende tegen:

De cijfers voor 2014 zullen alleen maar gestegen zijn. Er zijn ruim 300 voedselbanken in Nederland die het meer dan druk hebben. Kunnen we ons daar niet eens serieus op richten met een serious request? 

Als wij, Nederlanders dáár net zo gul voor zouden geven als voor al die buitenlandse goede doelen, dan krijgt Harrie misschien toch nog een beetje een Kerstgevoel.....

De RIBW wenst U.......

Harrie heeft woonbegeleiding. Hij woont zelfstandig en dat gaat prima, maar eens per week komt er iemand van de regionale instelling voor beschermd wonen (Ribw) bij hem langs om te zorgen dat Harries hoofd niet overloopt (hij is nu eenmaal nogal een denker) en helpt Harrie met praktische zaken die Harrie écht niet zelf geregeld krijgt, zonder er een grote puinhoop (of ruzie) van te maken. Hierbij kunt u denken aan contacten met instanties, ingewikkelde/verwarrende brieven enz.

Harrie is niet dom, of enorm hulpbehoevend, maar er zijn gewoon een aantal dingen, die hij niet zo goed voor elkaar krijgt vanwege het feit dat Harrie niet kan omgaan met dingen die hij niet snapt, niet logisch vindt, of waar hij het nut niet van inziet.

Maar goed, Harrie dwaalt af.... (Nog zo'n probleem....)

De december maand is voor Harrie altijd een rare maand. In het verleden, was Harrie eigenlijk standaard wel voor een crisis time out in de kliniek te vinden in deze tijd, maar op het moment dat Harrie voor zichzelf besloot dat hij Kerst ging zien als een 'gewone dag waarop de winkels dicht zijn', ging het beter met hem. Hij kreeg zelfs (een beetje) lol in Kerst: lekker veel 'domme' films kijken vanonder zijn dekbedje en pannenkoeken bakken voor zichzelf. Want zoals het hele jaar door, is Harrie ook met Kerst altijd 'alleen'.

Dit jaar echter is er iets vreemds met Harrie aan de hand. Hij is prikkelbaar en verdrietig en ziet op tegen de 'feestdagen'. Hij voelt zich wanhopig en heeft de neiging om zichzelf iets aan te doen. (En niet in paniek schieten want hij doet het niet! En Harrie belooft alleen dingen die hij na kan komen). Maar hoe je het ook wendt of keert, het gevoel is er.

Vandaag kwam Woonbegeleider met een Kerstpresentje namens de instelling: een grote doos met prachtig gekleurde kerstchocolaatjes. En begrijp Harrie niet verkeerd: hij vindt het gebaar van de instelling heel mooi, maar Harrie wordt er intens verdrietig en achterdochtig van.

Harrie heeft namelijk een voedselallergie. Zijn grootste allergeen is de hazelnoot. Dit kleine onschuldige ingrediënt kan Harrie met gemak 'het hoekje om' helpen. Het Kerstpresentje bevat uiteraard (zoals erg veel chocolade), standaard hazelnoot.

Harrie heeft dit al vaker aangekaart bij zijn diverse begeleiders in de afgelopen jaren. Zij zijn op de hoogte van Harries extreme voedselallergie. En steeds krijgt hij dan te horen dat ze dat vervelend vinden en er niet over nagedacht hebben. Dat gelooft Harrie ook écht wel.

Maar het neemt niet weg, dat er steeds opnieuw een presentje bij Harrie wordt afgegeven dat zijn einde kan betekenen (en geloof Harrie maar als hij zegt dat hij dit in het verleden ook bewust geprobeerd heeft op deze wijze).

Harrie heeft nu dus een 'tijdbom' in zijn huis staan, met een enorme aantrekkingskracht....

De instelling denkt niet na, Harrie te veel. Hij wordt er intens verdrietig en achterdochtig van. 

Wat zit er achter? Gewoon fijne dagen? Of willen ze tóch van hun wachtlijst af? 

En als Harrie rationeel probeert te blijven weet hij het antwoord best, maar dat is nou net het probleem: december laat alle ratio als sneeuw voor de zon verdwijnen.....

De Ribw wenst u........

Ja..... Wat eigenlijk?

Ps: Harrie vindt vast wel weer iemand om die tijdbom met liefde en plezier onschadelijk te maken, maar dat neemt niet Harries verdriet en achterdocht weg.

Vervolg:

Harrie zou Harrie niet zijn als hij hier niet ook iets mee zou doen. En dus mailde hij de link van dit blog naar zowel zijn begeleider, als naar iemand van de Raad van Bestuur van de organisatie (de 'baas').

De 'baas' reageerde vrijwel meteen, ondanks het late tijdstip. Dat wil Harrie u niet onthouden:

Uiteraard heb ik naar Harry geluisterd en ik begrijp zelfs zijn verdriet (denk ik). Ik word er in ieder geval zelf een beetje verdrietig van omdat iets wat zo eenvoudig lijkt, blijkbaar zo moeilijk uitvoerbaar is. Ik merk dat ik Harry mijn verontschuldigingen wil aanbieden en hem wil zeggen dat ik hoop dat er voor hem heerlijke pannenkoeken zullen zijn (zonder hazelnoten) en veel, geweldige films. En dat ik hoop dat ik hem in 2015 weer hartelijk de hand mag schudden en mag zeggen: ik weet het niet zeker, maar ik hoop dat het ons dit jaar lukt om iedereen aan het einde van dit jaar een presentje te overhandigen dat bij niemand welke allergische reactie dan ook zal veroorzaken......

Tot in 2015!

Hartelijke groet,

Harrie voelt zich gehoord en gezien door deze reactie. Dank je wel!

Harrie met een mond vol tanden...

Omdat Harrie vandaag (zondag) een eter te gast krijgt en gisteren niet in staat was om boodschappen te doen, ging hij tegen zijn eigen principes in, boodschappen doen op zondag. Het is tenslotte lullig om je gasten op een houtje te laten bijten toch?

Nu is er in Nederland een supermarkt met een veelbesproken reclamecommercial, waarbij je een kerstdiner kunt doneren aan de mensen voor wie een 'kerstdiner' (of welke maaltijd dan ook eigenlijk) niet zo'n vanzelfsprekendheid is.
En Harrie ondersteunt zo'n actie graag, omdat hij hoopt, dat als hij onverhoopt in eenzelfde situatie terecht komt, hij ook kan rekenen op de steun van anderen.

Het werkt heel simpel, dacht Harrie....
Je kiest een kaartje/coupon uit met het gerecht dat je wilt doneren en rekent dat dan later bij de kassa af. Er zijn verschillende prijsklasses in deze coupons, dus je hoeft het eigenlijk niet te laten.

Harrie zoekt de rest van zijn boodschappen bij elkaar en loopt naar de kassa, waar hij alles op de band legt, inclusief de dinercoupons.

Meisje scant braaf alle artikelen, tot ze bij de coupons komt en kijkt Harrie met een vragende blik aan: "en wat moet ik hiermee?".

Harrie was even verbluft en voor hij kon denken over een tactische formulering ontschoot hem: "scannen lijkt mij, ik weet het niet, het is jullie actie?"
Het meisje keek Harrie vreemd aan, en scande aarzelend de coupons en schoof ze weer naar Harries kant. Harrie zei dat hij dacht dat zij die coupons wellicht moest houden, maar dat ze het misschien even aan haar collega moest vragen. Dat deed ze dan ook.

Ze keek op haar schermpje en zei verschrikt: "maar dan komt er wel een bedrag bij hoor!"
Waarop Harrie haar maar gerust probeerde te stellen en zei: "dat weet ik, dat was ook de bedoeling".

Het meisje keek alsof ze water zag branden, Harrie betaalde en liep grinnikend weg....

Lieve Supermarktketen, zouden jullie alsjeblieft je personeel in willen lichten over het hoe en wat van deze actie, anders gaat Harrie straks ook nog heel cynisch worden en lopen jullie wellicht een boel donaties voor deze goede acties mis....
En dat zou zonde zijn, want tenslotte was het idee: IEDEREEN een goede Kerst!