Dat heeft Harrie weer.... Rotstoel!

Harrie werkt nu bijna een jaar in de zorg. Bij het ondertekenen van zijn contract kreeg hij de vraag of hij in aanmerking wilde komen voor een hepatitis B vaccinatie.
Hoewel Harrie dit voor zijn werk grote onzin vindt, vond hij het wel praktisch voor als hij weer eens op reis zou gaan. Tensotte moet je dan vaak voor (een deel van) de vaccinatie betalen, en nu werd het gratis aangeboden door de werkgever, en dus zei Harrie ja.

Vandaag was zijn derde en laatste vaccinatie dag.
Nu is Harrie voor heel veel dingen allergisch, voor sommige dingen zelfs levensbedreigend allergisch. Soms gebeurt dat ook met medicijnen, maar niet altijd, en de oorzaak hiervoor is tot op heden nog niet ontdekt.

Na de tweede vaccinatie kreeg Harrie het na twee uur vreselijk benauwd en dus meldde hij dit vandaag braaf bij de travelclinic. Onmiddellijk brak er een discussie uit of Harrie dan wel de derde moest krijgen, maar nadat hij beloofd had zijn allergiepil te slikken, een half uurtje wachten, dan de vaccinatie krijgen en vervolgens nog twee uur ter observatie te blijven, ging men akkoord.

Al tijdens het inspuiten voelde Harrie dat het niet helemaal goed ging, de vloeistof in zijn arm brandde en hij kreeg meteen vreselijke jeuk. Toch werd hij niet kortademig en dus nam hij buiten op de gang plaats voor zijn observatie tijd.

Na een half uur, verrekte Harrie van de jeuk, en had hij het gevoel dat zijn hoofd ging exploderen. Hij voelde zich licht in zijn hoofd en had het gevoel niet meer helemaal op aarde te zijn. Er werd een arts bijgeroepen en Harrie's bloeddruk werd gecontroleerd. Niks mis mee, de pols was erg hoog, dat wel.
Iemand aan de andere kant van het kantoortje riep dat ze anders '1000' even moesten bellen, maar de mevrouw die de vaccinatie had gezet, riep terug dat dat niet nodig was, omdat Harrie nog lang niet gereanimeerd hoefde te worden. "Zet je epi-pen anders, die heb je niet voor niks" opperde de vaccinatie dame, maar Harrie gaf aan dat dit compleet anders voelde dan de 'normale' shocktoestand waar hij wel eens in belandt.

Inmiddels was de ehbo opgepiept met een rolstoel, klaar om Harrie naar de ehbo te vervoeren.
Harrie piepte nog "ik wil niet in die rotstoel, ik zweef desnoods wel naar de ehbo." Maar Harries prostesten werden genegeerd en hij werd in een stoel gehesen (Harrie is niet echt lichtvoetig).

Op de ehbo werd er een internist bijgeroepen, die zelf bekend was met een ernstige notenallergie. Harrie vertelde dat hij geen epi-pen had willen zetten omdat het niet hetzelfde voelde. De internist was trots op Harrie.... Harrie voelde geen trots, hij voelde zich hondsberoerd.

Hij werd in een kamertje gezet, ter observatie, als er na een half uur niks veranderd was, dan zou Harrie naar huis kunnen. Maar Harrie en de ehbo zijn geen goede combinatie. Daar hebben zich de nodige traumatische dingen afgespeeld, dus Harrie raakte steeds meer de kluts kwijt.

Na een half uur werd wel duidelijk dat de jeuk en de allergische klachten niet erger werden en dus moest Harrie naar huis, want een ehbo is nu eenmaal voor levensbedreigende zaken. Maar gezien Harries verwarring, mocht hij niet alleen het ziekenhuis verlaten en met de bus naar huis, aldus de best aardige dokter.

Maar Harrie kon niemand bereiken die hem op kon halen en dus werd besloten dat Harrie per taxi naar huis vervoerd zou worden..... Het enige wat Harrie dacht was 'wie gaat dat betalen'.

Harrie moest plassen, maar kon de wc niet vinden en dus besloot hij in 'het aqaurium' (daar waar de verpleegsters/dokters rond zwemmen) te gaan vragen waar hij moest zijn. Hij ving daar een gesprek op dat duidelijk niet voor zijn oren bestemd was...... Harrie was een psychiatrische geval en moest weg, want hij was niet echt ziek, alleen maar gek....

Nice..... Harrie ging plassen en wilde terug om zijn spullen te gaan halen.
De verpleegster die verantwoordelijk was voor bovenstaande uitspraak wilde hem er niet meer inlaten, maar toen ze dat uiteindelijk toch deed, had ze even last van waanvoorstellingen en zag Harrie aan voor een kleutertje. Ze vertelde dat de dokter geregeld had dat er binnen een half uur iemand bij Harrie op bezoek zou komen en dat hij nu maar snel in de wachtkamer moest gaan zitten wachten op de taxi. Harrie besloot te zeggen dat dit niet waar was, dat de persoon die de dokter bedoelde pas om half vier zou komen, maar de verpleegster werd pissig en duwde Harrie de ehbo uit met de woorden "ga nu maar, ik heb nog meer te doen."

Harrie plofte diep verdrietig neer op een stoel in de wachtruimte.
Normaal vecht Harrie tegen stigmatisering van psychiatrische clienten, maar binnen een ehbo, waar je toch alleen maar binnen wordt gebracht als het niet echt goed met je gaat, had Harrie niet de kracht om tegen wat dan ook maar te vechten, behalve tegen zijn tranen!

De taxi moest hij ook nog eens zelf betalen, 20 euro......de bus kost overigens maximaal 2 euro!