Harrie was afgelopen week op een bruiloft in het buitenland. Zijn collega had eindelijk geen smoezen meer om 'met goed fatsoen' het huwelijk af te blazen en besloot dus op de laatste dag van het bestaan van de wereld in het huwelijksbootje te stappen, met zijn beeldschone verloofde!
Harrie vond dit belangrijk genoeg om er een half maandsalaris aan te spenderen om er bij te kunnen zijn. En ging dus vol goede moed op pad.
Eerder dit jaar had Harrie al kennis mogen maken met de getuige van zijn Collega. Een grappige jongeman, die al eerder in het huwelijksbootje gevallen was en inmiddels drie kinderen verder was.
Harrie had vreselijk met (en om) hem gelachen en kon sommige gesprekken niet meer uit zijn hoofd krijgen.
Hij wil jullie met liefde en plezier deel maken van een van deze verhalen.
Eén van die gesprekken ging over het feit dat wij oud worden en nu dus dingen gaan doen die onze ouders vroeger deden, waarvan we toen allemaal hebben geroepen dat we dat nooooooooooit zouden gaan doen. Nu ligt dat bij Harrie misschien net wat anders, maar Getuige had een geweldig verhaal hierover.
Hij vond het vroeger vreselijk als zijn ouders een 'klachtenbrief' aan school schreven, zelfs als het (later natuurlijk) nog zo terecht was. Hij had zelfs schriftelijk beloofd (en ondertekend) dat hij dit zelf later als hij oud was nooit zou doen!
Onlangs had hij echter zijn eerste klachtenbrief geschreven aan de school van zijn oudste dochter. Zijn oudste dochter is vijf jaar oud en had haar allereerste school feestje. Het was een disco feestje voor vier en vijf (en misschien ook nog een paar zes jarigen).
Toen ze om half acht (best laat voor een kind dat doorgaans om 19u al in bed ligt, maar ok) van school opgehaald werd door papa en hij haar vroeg hoe ze het gehad had. Kwam nog net een gelukzalig 'leuk' en daarna viel ze in een diepe slaap, compleet uitgeput.
De volgende dagen liep ze echter vrolijk zingend door het huis. Niks aan de hand zou je zo zeggen, tot Getuige/Papa eens beter ging luisteren wat zijn vijf jarige dochter nou eigenlijk zong, want het was een nieuw deuntje, dat hij nog nooit eerder uit haar mond gehoord had.....
Getuige viel bijna van zijn stoel af en riep zijn dochter eens bij hem.
"Waar heb je dat liedje gehoord schat?"
"Op het feestje, papa, dat was zo'n leuk liedje, ook met een heel leuk dansje erbij."
"Oh ja, kun je het nog eens zingen en dansen voor papa?"
Zo gezegd zo gedaan. En zo danste een vijf jarige met 'obscene gebaren' door de kamer al zingend
"I'm sixty and I know it!!!"
Papa, moest innerlijk best lachen, maar was ook blij dat zijn (overigens Britse) dochter, nog niet begreep wat ze zong en schreef een brief aan haar school, vragend of er niet geschiktere muziek voor 4, 5 en 6 jarigen te vinden was, dan "I'm sexy and I know it"....????
Ik ben erg benieuwd naar het antwoord van de school. Krijgen we dat nog te lezen? Ik ken het lied niet maar het lijkt op het ouwe lijf van mevrouw Paay geschreven. Een oud lijk met een hit is ook weer eens wat anders.
BeantwoordenVerwijderenhmm, nee het antwoord van de school heeft Harrie nooit van hem gehoord. Harrie zou eens kunnen informeren. Harrie heeft de jonge dame, compleet met prinsessenjurkje, het liedje wel zelf horen zingen afgelopen week en moest best moeite doen om zijn lach in te houden!
VerwijderenHarrie, kijk op Platoonline. Je link staat in de welkomsttekst. Ik hoop dat er veel mensen op afkomen.
BeantwoordenVerwijderenHa die Harrie, ook jou een bezoekje brengen nav Plato's promotie... ik 'ken' jou en jouw log natuurlijk wel maar kom er veel te weinig... (beken me gelijk met het schaamrood op de kaken schuldig)
BeantwoordenVerwijderenHet is een prachtig verhaal. Ik herken me er ook wel in, al zijn mijn kids dan al volwassen. Toch leef ik heel anders nu dan mijn ouders deden op mijn leeftijd. (on)bewust zorg ik daar ook actief voor hen nooit na te doen in wat ook maar.
Lieve groet,
Ah hier is Harrie dus gebleven. Ik was je adres kwijt.
BeantwoordenVerwijderenIk ga gauw weer hier lezen, met dank aan Plato.