Harrie heeft een baan. Waar hij nu werkt, werkt hij al
bijna anderhalf jaar, hoewel, eigenlijk is het iets meer dan twee en een half
jaar inmiddels.
Van die twee en een half jaar, komt Harrie nu eigenlijk
al bijna een jaar doodongelukkig thuis.
Hij doet bijna niks anders dan huilen zodra hij thuis
komt, duikt bijna meteen zijn bed in als hij thuis komt en heeft nauwelijks zin
of energie voor dingen die hij normaal gesproken erg leuk vond.
Harrie werkt in de zogenaamde 'sociale sector', maar hij
gaat zich steeds meer afvragen wat er nou eigenlijk zo sociaal is aan de
sociale sector, want hoe langer hij hier rondloopt, hoe meer hij het vergeet en
hoe verdrietiger hij wordt.
Vandaag was weer eens zo'n dag waarop Harries geduld
enorm op de proef gesteld werd. Harrie was de laatste op zijn verdieping van
het kantoor. Tot 16.15u zou er een cursus plaatsvinden. Aangezien Harrie morgen
zelf een cursus in dezelfde ruimte moet geven, had hij bedacht dat hij vandaag
graag de ruimte al klaar wilde maken, zodat hij morgen niet zo vroeg aanwezig
hoefde te zijn.
Toen de cursisten dus weg waren, liep Harrie dus gauw de
cursusruimte in en hij begon bijna spontaan te huilen. Het leek wel alsof er een bom ontploft was!!!
Harrie, die momenteel toch al niet zo goed is in
angermanagement, keek om zich heen en werd echt mega kwaad!
Koffiekannen, gebruikte bekertjes, smerige servetten enz.
stonden nog op de tafels. Tafels en stoelen stonden dwars door elkaar, er lag
koffie, water, thee of andere ondefinieerbare vloeibare substanties over de
tafels verspreid. Op de vloer lagen vertrapte stukjes brood en tomaat. De
prullenbak schreeuwde dat hij pijn had omdat hij bijna uit zijn voegen barstte.
En ook om de prullenbak heen lagen diverse objecten die er blijkbaar niet meer
in pasten.
Harrie stond daar, de tranen (van woede) in zijn keel.
Hij had twee keuzes: de boel de boel laten, zich
omdraaien en weglopen (en waarschijnlijk de volgende ochtend met die puinhoop
geconfronteerd worden die hij dan alsnog zelf op kon ruimen) of nu de boel opruimen en morgen rustig en
minder gefrustreerd kunnen beginnen.
Hij koos voor het laatste (nadat hij een manager achter
zijn bureau vandaan gesleept had om dit even te zien).
Maar toch.... Morgen gaat Harrie cursus geven aan
hulpverleners, die waarschijnlijk weer gaan vertellen dat hun cliënten niet in
beweging komen. Dat hun cliënten hun kamer niet opruimen, hun corvee niet doen.
Maar zeg nou zelf??? Hoe kun je nou van je cliënten
verwachten/vragen dat zij hun kamer opruimen of hun corvee doen, als je je zelf
als een varken gedraagt als je ergens te gast bent?
Wat nou sociale sector???
Harrie is het spoor een beetje bijster.
